หลังจากที่จบม.3 ผมก็แยกย้ายกับเพื่อนๆ ที่รักไปตามเส้นทางความฝันตัวเอง ผมโชคดีที่รู้สึกว่ารู้ว่าตัวเองชอบอะไรตั้งแต่ยังไม่จบม.ต้น ผมอยากเปิดร้านคอมอยู่ที่บ้าน ซ่อมคอม หรืออะไรก็ได้ เพราะว่าผมเป็นคนไม่ชอบไปไหน การทำอะไรที่ชอบอยู่กับบ้านดีที่สุด ผมเลยเลือกที่จะแยกจากเพื่อนๆ ไปเรียนอาชีวะเพียงคนเดียว เรียกว่าไม่มีเพื่อนเลย กระทั่งเพื่อนที่ผมแอบชอบมันชวนไปเรียนสามัญด้วยกันผมก็ยังไม่ไปเลยละครับ
แต่ปรากฏว่า พอเรียนจบปี.1 ผมก็อยากหารายได้เสริม เลยไปสมัครที่ร้านอาหารร้านหนึ่ง ที่รับนักเรียนมาทำงานด้วย ปรากฏว่าด้วยรูปร่างของผมที่ค่อนข้างสูง เลยทำให้ผมกลายเป็นพนักงานดูแลต้อนรับที่หน้าร้าน นั่นแหละครับ หน้าตาก็ถือว่าใช้ได้ด้วย ถึงขนาดที่ว่าโดนแอบถ่ายไปลงในเพจกลุ่มคนน่ารักด้วยนะครับ อันนี้เพื่อนๆ แอบส่งมาให้ดู ก็แอบดีใจอยู่นิดหน่อยเหมือนกัน
แต่ยิ่งไปกว่านั้น คือการที่ผมได้เจอเพื่อนที่ผมแอบชอบมันมาตั้งแต่ม.1 ด้วยละครับ มันทำงานก่อนผมแล้ว ตั้งแต่ช่วงปิดเทอมเล็ก ตอนนี้มันเป็นผู้ช่วยพ่อครัวอยู่ในครัวโน่น เราเลยไม่ได้เจอกันสักเท่าไหร่ แต่พอช่วงที่ผมพักกินข้าว ก็ต้องเดินไปในครัวอยู่ดี ที่นี่ พนักงานจะได้สิทธิ์กินอาหารจานเดียวเมนูไหนก็ได้คนละ 1 จานโดยไม่จำกัดวัตถุดิบ เพราะว่าทางร้านเชื่อว่า ถ้าท้องอิ่ม งานก็ออกมาดี ทันทีที่ผมเข้าไปข้างในครัว วันนี้เหมือนว่าฝีมือของเขาจะพัฒนาขึ้นจนกลายเป็นพ่อครัวแล้ว ผมยอมรับว่าอึ้งมากๆ เหมือนกัน ที่ “ไอ้มะกรูด” เด็กเกกมะเหรกเกเรหลังห้องที่ลอกข้อสอบผมตั้งแต่ประถม กลายเป็นคนที่ดูสง่าขนาดนี้
ฝีมือการใช้กระทะของเขาออกมาดีมากๆ ทั้งการกระดกกระทะ ควงตะหลิวอะไรต่างๆ จนกระทั่งผมเดินเข้าไป เขาก็ทำอาหารเสร็จพอดี
“เอ้า…กิต วันนี้กินอะไรดี เดี๋ยวทำให้”
ผมยิ้ม “กินได้ใช่มั้ย ?”
“บูลลี่ว่ะ” เขายิ้ม “จะทำให้สุดฝีมือเลย”
“ก็ได้ๆ” ผมเดินไปนั่งตรงโต๊ะที่ร้านจัดไว้ให้
“หรือว่าจะให้ผัดแบบสุดหัวใจดี”
“อันหลังนี่กินได้ใช่มั้ย ?” ผมถามแบบก้อร่อก้อติกไป เพราะรู้สึกว่าคำพูดคำจามันสองแง่สามง่ามดี ผมเองที่ชอบเขาอยู่แล้วจึงไม่ปฏิเสธที่จะเล่นด้วย “ถ้ากินได้ก็เอาอันหลัง”
ปรากฏว่าสิ่งที่ได้คือกะเพราทะเลรวมที่มีกุ้งสองตัวจัดวางชนกันเป็นรูปหัวใจ เขาเอามาวางแล้วยิ้มกว้าง “จากใจ”
“ต้องเขินใช่มั้ยวะกรูด ?”
“ถ้าเขินก็จะดีใจ”
“งั้นกูเขิน…” นั่นคือช่วงเวลาแรกของการที่เราทั้งคู่กลับมาเจขอกัน มันเหมือนเราเคยสนิทกันอยู่แล้ว แต่พอเริ่มโตขึ้น บางอย่างก็เปลี่ยนไป ตลอดเวลาเกือบ 2 เดือนที่ทำงานที่นี่ เราเหมือนได้กลับมาเจอ กลับมาสนิทกันอีกครั้ง มันทำให้ผมรู้สึกดีมาก ไม่ว่างานจะเหนื่อยขนาดไหน การได้กลับไปในครัวแล้วกินข้าวจากคนที่เราชอบทำให้ก็นับว่าหายเหนื่อยแล้ว
จนกระทั่งวันหนึ่ง มีการจองจากพนักงานรัฐ แบบเต็มทุกโต๊ะ ผมที่ไม่จำเป็นต้องรับแขกแล้วเลยโดนดึงไปที่ในครัว เพื่อช่วยเสิร์ฟอาหารที่ต้องจัดการทุกๆ อย่างเหมือนเดิน จนกระทั่งทุกอย่างเสร็จ อาหารทั้งหมด 100 โต๊ะ เกือบ 700 จาน ถูกเสิร์ฟออกอย่างเสร็จสมบูรณ์ ผมถึงกับขาลาก ส่วนไอ้กรูดถึงกับจะเป็นลม เพราะว่ามันอยู่สเตชั่นผัด ที่ต้องเจอกับไฟแรงๆ ร้อนๆ และกระทะใบใหญ่กว่าที่เคย จนสุดท้าย มันก็โงนเงนแล้วหมดสติลง ผมพุ่งตัวไปรับมันเอาไว้ทัน ก่อนที่จะลากมันไปห้องพักที่เตรียมไว้สำหรับช่วงที่ต้องเตรียมงานข้ามวันข้ามคืน
ตัวมันร้อน หน้ามันซีด แขนขาสั่นตลอดเวลาเลยจนผมเป็นหัว ทั้งเช็ดหัว นั่งอยู่ไม่ห่าง กระทั่งมันตื่นขึ้นมาในชั่วโมงให้หลัง
“เป็นไงบ้างพ่อครัวใหญ่…”
มันยิ้มแปลกๆ “นึกว่าจะไม่ได้ตื่นมาเจอมึงแล้วนะเนี่ย…”
“กวนตีน อย่ามาเวอร์รู้งี้กูให้พี่พลมาเฝ้าดีกว่า”
“ตื่นมากูหัวใจวายแน่” มันหัวเราะแล้วขยับขึ้นนั่ง “อยากให้เป็นมึงนั่นแหละ ดีใจที่ตื่นมาเจอ ดีใจที่ได้ทำอะไรให้กิน ดีใจที่…มึงทำงานที่นี่”
ผมใจเต้นแรง “กู…ก็ ดีใจ”
มันเอื้อมมือมาลูบหัวผมเบาๆ “มึงนี่แม่งน่ารักมาตลอดเลยนะ ไปอยู่โน่นโดนเด็กช่างจีบยังวะ ?”
“พ่อมึงอะ…” ผมปัดมือมันออก “แล้วก็อย่ามาลูบหัว ไม่ใช่แฟนใครเขาทำกันวะ ?”
“นึกว่าใช่แล้วซะอีก” มันหัวเราะยิ่งกว่าเดิม “ดูแลขนาดนี้ ไม่คิดจะชอบกูหน่อยเหรอ ?”
“ไม่ เอ๊ะ…” ผมเอียงคอ “มึงว่าไงนะ ?”
“คิดมาตลอดเลยว่าถ้าโตแล้วจะจีบมึง สมัยเรียนม.ต้นมันยังอายอะ ถ้ามึงไม่ว่าอะไร…โดนกูจีบมึงโอเคไหม ?”
“ไม่โอเค” ผมพูด มันหน้าซีดเลย “แล้วก็ไม่ต้องมาเสียเวลาจีบกูอะไรทั้งนั้น”
“กู…ขอโทษ” มันก้มหน้านิ่ง “งั้นมึงออกไปได้แล้ว”
“ขอดิ…”
“หือ ?” มันเงยหน้าขึ้นมองผมแบบงงๆ “ขอเชี่ยไร ออกไปเหอะ ไม่น่าพูดเลย รู้งี้พูดก่อนจะเปิดเทอมก็ดี จะได้ไม่ต้องเจอกันอีก”
“ขอกูเป็นแฟนไง” ผมยิ้ม “ขอจีบหาพ่อมึงเหรอ กูชอบมึงมาตั้งสามสี่ปีแล้ว ยังมาเสียเวลาจีบอีก ไอ้ควาย”
“เป็นแฟนกูนะ” มันยืนขึ้นแล้วดึงกูเข้าไปหอมแก้มทันที “นะมึง…เป็นแฟนกูนะครับ นะครับ”
แล้วมันก็หอมผมซ้ายขวาอีกหลายรีอบจนผมยอมบอกว่า “เอออออ…”
มันตะโกนดีใจดังลั่นแล้วเดินไปเปิดประตู ปรากฏว่าเพื่อนพนักงานที่นี่ยืนอยู่หน้าประตูด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะยิงเปเปอร์ชู้ตเข้ามาอย่างจัง “มีแฟนแล้ววววว”
ผมมองภาพตรงหน้าอย่างงงๆ “ทุกคน…อะ อะไรกัน ?”
พี่เจ้าของร้านเดินมาแล้วยิ้มกว้าง “พี่ไม่อยากจะพูดว่าไอ้กรูดมันร้าย”
สุดท้ายมันก็บอกกับผมว่า “ถ้าชอบกูมาหลายปี…งั้นก็ไม่ต้องเสียเวลาแล้วใช่มั้ยวะ ? วันนี้ไปห้องกูนะ”
“มึง…มันรีบจริงๆ”
ผมพูดแบบนั้น แต่ผมก็ไปอยู่ดี
แม้ว่าจะประหม่าอยู่พอประมาณ แต่มันก็ไม่ได้รู้สึกแย่อะไรขนาดนั้น เราต่างรู้ว่าที่เรามาที่นี่เพราะอะไร ทันทีที่ประตูห้องปิดลง ไอ้กรูดก็พุ่งเข้ามากอดผมอย่างแรงแล้วจูบผมอย่างดูดื่มเร่าร้อน ผมแทบจะตั้งตัวไม่ทันเลยละครับ แต่ไม่นาน รสจูบนั้นก็อ่อนนุ่มและหวานหอม ร่างกายที่โถมทับบดลงมาจนควยของเราที่แข็งขืนสัมผัสกัน
“ควยแข็งไวนะมึงอะ” ผมพูด ขณะที่กอดมันเอาไว้เพื่อให้มันเล้าโลมร่างกายไปเรื่อยๆ
“อืม…ควยใหญ่ด้วย ไม่ใช่แข็งไว…”
“งั้นก็แตกไวด้วยเปล่า ?”
“จะให้กูเย็ดถึงเช้าเลยมั้ยล่ะสัส พูดแบบนี้อะ”
“ อะ เอาดิ…” ผมพูดแล้วหัวเราะ ก่อนที่มันจะเงยหน้ามองผมแล้วยิ้มร้าย ลุกขึ้นถอดกางเกงออกจนหมด ควยของมันตั้งตรงต่อหน้าของผม ลำตรงยาว สีเข้มกำลังดี หัวบานสวย เป็นควยที่น่าอมมากๆ เส้นเลือดปูดโปนรอบๆ นั่นยิ่งทำให้ควยของมันมีเสน่ห์มากๆ “งั้นเริ่มจากการอมควยกูก่อนเลย…เมียจ๋า”
